Σας περιμένουμε στο καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού μας με την ιστορία!

Σας περιμένουμε στο καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού μας με την ιστορία!


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕ Ο ΠΑΓΚΑΡΠΑΘΙΑΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
ΤΗΣ 80ΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ 5ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ
1944 – 2024
Με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 -για πέμπτη χρονιά στην Αθήνα- ο εορτασμός από τον Σύλλογο των Απανταχού Καρπαθίων της 80ής Επετείου του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος της Καρπάθου που ξέσπασε στο νησί μας την 5η Οκτωβρίου 1944 με πρωτοπόρους τους κατοίκους των χωριών Μενετές και Αρκάσα και εξαπλώθηκε άμεσα σε όλη την Κάρπαθο με τη συμμετοχή όλων των υπόλοιπων χωριών απ’ άκρου εις άκρον.
Οι εκδηλώσεις οι οποίες διοργανώθηκαν από τον Σύλλογο των Απανταχού Καρπαθίων (Σ.Α.Κ.) σε συνεργασία με τους συλλογικούς φορείς της Καρπαθιακής παροικίας της Αττικής, με τη στήριξη του Συλλόγου των Εν Ελλάδι Κασίων, υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων Αθηνών-Πειραιώς, ξεκίνησαν στις 11:30 π.μ. με δοξολογία που πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, την οποία τέλεσε ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, Επίσκοπος Ευρίπου κ. Χρυσόστομος, παρουσία του εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, Μητροπολίτη Λαοδικείας, κ. Θεοδώρητου.
Μετά το πέρας της δοξολογίας ακολούθησε πολυπληθής πομπή από την Ιερά Μητρόπολη κατά μήκος της οδού Μητροπόλεως μέχρι το Σύνταγμα. Προπορεύονταν τα λάβαρα του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων, του Συλλόγου των Εν Ελλάδι Κασίων, της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων, του Συλλόγου Απανταχού Δωδεκανησίων Νέων και του Ομίλου Καρπαθίων Νέων, με τη συνοδεία νέων, ντυμένων με τοπικές ενδυμασίες. Την παρέλαση, η οποία κατέληξε στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, παιάνισε η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων.
Στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στις 12:10 μ.μ. πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από την πολιτική ηγεσία, τις ένοπλες δυνάμεις, την τοπική αυτοδιοίκηση καθώς και δωδεκανησιακούς και καρπαθιακούς φορείς.
Στεφάνι κατέθεσαν:
H εκδήλωση συνεχίστηκε στο ιστορικό κτήριο της Παλαιάς Βουλής, παρουσία του τέως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και εκλεκτού φίλου της Καρπάθου κ. Προκόπιου Παυλόπουλου. Η εκδήλωση ξεκίνησε με την παρουσίαση των χωριών και τοπικών Συλλόγων της Καρπάθου και νησιών της Δωδεκανήσου που εκπροσωπούσαν νέες από τον Όμιλο Καρπαθίων Νέων και τον Σύλλογο Απανταχού Δωδεκανησίων Νέων, ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες.
Χαιρετισμό απηύθυναν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευρίπου κ. Χρυσόστομος, εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, μεταφέροντας τις ευλογίες του Μακαριοτάτου για την εκδήλωση του Σ.Α.Κ., ο κ. Βασίλειος-Νικόλαος Υψηλάντης, Βουλευτής Δωδεκανήσου και Κοσμήτορας της Βουλής των Ελλήνων, εκπρόσωπος της Βουλής και του Προέδρου της, κ. Κωνσταντίνου Τασούλα και ο Δήμαρχος Καρπάθου κ. Μιχάλης Φελλουζής.
Ακολούθησε η Εισαγωγική Ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων κ. Ιωάννη Γ. Καραϊτιανού, Αμ. Επίκ. Καθηγητή Χειρουργικής Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Η Επανάσταση και Απελευθέρωση της Καρπάθου και ο δεκαετής Παγκαρπαθιακός Εορτασμός της». Κατά τη διάρκεια της ομιλίας αναλύθηκαν πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες για τις ιστορικές εκείνες ημέρες της επανάστασης και απελευθέρωσης αλλά και για τον ενωτικό λαμπρό ετήσιο παγκαρπαθιακό εορτασμό που έχει πλέον καθιερωθεί ως θεσμός τόσο στη συνείδηση των Καρπαθίων όσο και στα εθνικά πολιτιστικά δρώμενα του Λεκανοπεδίου της Αττικής από το 2014.
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Κώστας Καραμανλής, ένας άνθρωπος που έχει υπηρετήσει με ήθος και ακεραιότητα το ύψιστο πολιτικό αξίωμα της χώρας, τη Δημοκρατία και τον Ελληνισμό. Ο κ. Καραμανλής καθήλωσε το κοινό στην κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Βουλής με την εξαιρετικά εμπεριστατωμένη ομιλία του, βασισμένη στην πολυετή εμπειρία του στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Σύλλογος των Απανταχού Καρπαθίων απένειμε στον πρώην Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στη Δημοκρατία και τον απανταχού Ελληνισμό αλλά και την καθοριστική συμβολή του στην υλοποίηση σπουδαίων έργων και υποδομών στην Κάρπαθο καθώς και το βιβλίο του ιστορικού και συγγραφέα Ντίνου Μελά «Ιστορία του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος Καρπάθου».
Το πρόγραμμα της κεντρικής μας εκδήλωσης ήταν εμπλουτισμένο με καρπάθικες μαντινάδες αφιερωμένες στην Επανάσταση και Απελευθέρωση του 1944 οι οποίες απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Παιδιά από τον Σύλλογο Απεριτών Αττικής «Η Ομόνοια» τραγούδησαν με τη συνοδεία οργάνων μαντινάδες που συνέθεσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μάνος Παναγιώτου. Υπεύθυνοι εκμάθησης τραγουδιών και σκοπών για την Ομόνοια είναι ο Βασίλης Μικροπανδρεμένος, η Καλλιόπη Χατζηαντωνίου-Μικροπανδρεμένου και ο Γιώργος Χατζηαντωνίου. Επιπλέον, παιδάκια καταγόμενα από Αρκάσα, Μεσοχώρι, Όθος και Πηγάδια απήγγειλαν μαντινάδες.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με Καρπάθικους χορούς από τα μέλη του Ομίλου Καρπαθίων Νέων που όπως πάντα συγκίνησαν το κοινό και απέσπασαν το θερμό χειροκρότημά του. Οι μουσικοί που συνόδευσαν τόσο τα παιδιά στις μαντινάδες όσο και τους νέους στους χορούς ήταν: στη λύρα ο Γιάννης Πλάτσης, τραγούδι και λαούτο ο Μανώλης Οργανός και λαούτο ο Γιάννης Χαροκόπος, τους οποίους ευχαριστούμε πολύ που είναι πάντα κοντά μας.
Η τελετή έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο που έψαλαν όλοι οι παρευρισκόμενοι.
Το πρόγραμμα παρουσίασαν δύο μέλη του Δ.Σ. του Σ.Α.Κ., η Έφη Ιωαννίδου-Παπουτσάκη, Πρόεδρος του Συλλόγου Πηγαδιωτών και η Πένυ Νικητιάδου από το Μεσοχώρι. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν ο Μανόλης Τσαγκάρης και ο Γρηγόρης Χατζηαντωνίου (μέλος Δ.Σ. ΣΑΚ).
Τον Παγκαρπαθιακό Εορτασμό τίμησαν, επίσης, με την παρουσία τους:
Μηνύματα απέστειλαν:
Οι πολυπληθείς συμπατριώτες που συμμετείχαν στην εκδήλωση έφυγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις και αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και ανανέωσαν το ραντεβού τους για τον επόμενο χρόνο που θα γιορτάσουμε τα 81 χρόνια της επανάστασης και απελευθέρωσης του νησιού μας.
Ο Σύλλογος των Απανταχού Καρπαθίων ευχαριστεί θερμά:
Η βοήθειά τους υπήρξε πολύτιμη και η συμβολή τους στην επιτυχία της εκδήλωσής μας ουσιαστική.
Τέλος, θέλουμε να εκφράσουμε τις θερμές μας ευχαριστίες προς τη Διοίκηση της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος για την εξαιρετική συνεργασία.
***Σημειώνεται ότι η εκδήλωσή μας καθώς και η ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού καλύφθηκαν από πληθώρα μέσων μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας πανελλαδικής εμβέλειας.
***Το παρόν δελτίο Τύπου συνοδεύεται από χαρακτηριστικά φωτογραφικά στιγμιότυπα του εορτασμού.
Πλούσιο φωτογραφικό υλικό και βίντεο των εορταστικών εκδηλώσεων θα βρείτε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Απανταχού Καρπαθίων (www.syllogoskarpathion.com)
Η ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή
«Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε μια μέρα πλήρη συμβολισμών και μηνυμάτων. Μηνυμάτων που εμπνέουν και καθοδηγούν και που απευθύνονται σε πολλούς αποδέκτες για την Κάρπαθο, για τα Δωδεκάνησα, για το Αιγαίο μας, για την πατρίδα μας.
Στο Αιγαίο όποιο βότσαλο κι αν σηκώσεις από κάτω Ελλάδα θα βρεις. Όποιο νησί επισκεφτείς ξωκκλήσια με εικόνες της Παναγιάς θα δεις. Στο Αιγαίο, στις ασβεστωμένες αυλές, στα μοναστήρια, στις γιορτές και τα έθιμα, η μια γενιά παραδίδει στην άλλη ελληνική παράδοση και πολιτισμό». Το Αιγαίο είναι η φυσική άμυνα της πατρίδας μας. Είναι στρατηγικός κόμβος για τις συγκοινωνίες. Το Αιγαίο κάνει την Ελλάδα υπολογίσιμο ναυτικό και γεωπολιτικό παράγοντα. Στο Αιγαίο λοιπόν κρίνεται το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού αλλά και οι αντοχές του. Είναι καθήκον μας, καθήκον μας ιερό, να το υπερασπιστούμε πάση δυνάμει.
Η Κάρπαθος και όλα τα νησιά του Αιγαίου, παρόλο που βίωσαν την τραγωδία πολλών κατακτητών κατά τη διάρκεια των αιώνων, παρέμειναν ελληνικά, τόσο στη σύνθεση και τη συνείδηση του πληθυσμού τους όσο και ως προς την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Η συνείδηση αυτή, αλλά και η φλόγα της προσμονής για απελευθέρωση και για ένωση με τον εθνικό κορμό, παρέμεναν άσβεστες και σε πλήρη εγρήγορση.
Κατά την Επανάσταση του 1821 τα Δωδεκάνησα κατέβαλαν μεγάλο τίμημα σε θυσίες και καταστροφές, όπως το ολοκαύτωμα της Κάσου, αλλά δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν στο Ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε. Όμως, χρόνια μετά, η Κάρπαθος ενσάρκωσε με το παράδειγμά της τη λαχτάρα και την επαγρύπνηση και αυτού του κομματιού του Αιγαίου για απελευθέρωση από ξένους κατακτητές και για εθνική ολοκλήρωση. Αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών, χωρίς καμιά προετοιμασία, πόρους ή εφόδια, χωρίς συνεννόηση με τον έξω κόσμο, με μόνο οδηγό το εθνικό τους φρόνημα, οι Καρπάθιοι επαναστάτησαν και σύντομα πήραν την εξουσία από τους Ιταλούς, ύψωσαν την ελληνική σημαία και ανακήρυξαν την απελευθέρωση του νησιού τους και της Κάσου και την ένωσή τους με την Ελλάδα.
Πολύ σημαντικό ότι, σύμφωνα με τον πολιτισμό μας και το Διεθνές Δίκαιο του Πολέμου, οι Καρπάθιοι επέδειξαν παραδειγματικό σεβασμό της ζωής, της τιμής και της περιουσίας όλων των ηττημένων, στρατιωτικών και πολιτών. Τα μηνύματα πολλά. Πολλές φορές, κόντρα στα μεγέθη και τους ωμούς υπολογισμούς, οι επιλογές μας είναι μονόδρομος. Σήμερα, υπαγορεύονται από την ιστορία, αλλά και από ορθολογισμό, δηλαδή την ανάγκη να διαφυλάξουμε την ενότητα και την ασφάλεια του εθνικού μας χώρου και τα, κατά το Διεθνές Δίκαιο, δικαιώματα της χώρας μας που είναι συνδεδεμένα με ζωτικά συμφέροντά μας. Αυτό απαιτεί διαρκή προσήλωση στο στόχο. Δεν είναι κάτι που θα πετύχουμε απαραίτητα στο χρονικό διάστημα που θα το επιθυμούσαμε. Χρειάζεται, όμως, να μην παρεκκλίνουμε από τον στόχο, να προετοιμαζόμαστε και να διαβάζουμε τη συγκυρία, ώστε όταν αυτή το επιτρέψει, να την αξιοποιήσουμε με αποφασιστικότητα.
Αυτό έκαναν και οι Καρπάθιοι τις μέρες εκείνες. Για αιώνες ήταν προσηλωμένοι στον στόχο τους. Αλλά η επιλογή τους ήταν μία. Και όταν ήρθε η κατάλληλη συγκυρία, με θάρρος και αποφασιστικότητα, δρομολόγησαν τις εξελίξεις. Ένα μικρό νησί, απομονωμένο, μέσα σε μια αβέβαιη πολεμική συγκυρία, με ελάχιστα μέσα, έκανε το καθήκον του. Είναι χαρακτηριστική η αποστολή των 7 ανδρών που διέσχισαν με ένα μικρό καΐκι τη Μεσόγειο, υπό αντίξοες συνθήκες, για να μεταφέρουν στην Αίγυπτο, στην ελληνική κυβέρνηση και τους Συμμάχους, το μήνυμα της απελευθέρωσης και της Ένωσης με την Ελλάδα. Μπροστά στις αντιξοότητες, εν μέσω θαλάσσης, είναι χαρακτηριστική η γνωστή φράση ενός από αυτούς: «Εμπρός, μόνο εμπρός είναι ο σκοπός μας». Λίγες μέρες μετά, οι Σύμμαχοι έφταναν στο νησί. Το ίδιο βράδυ, το BBC χαρακτήριζε το γεγονός αυτό της απελευθερώσεως της Καρπάθου μοναδικό στα χρονικά του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Τα Δωδεκάνησα, όπως και όλο το Αιγαίο, έχουν τεράστια γεωπολιτική σημασία. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, με τις κρίσεις στην περιφέρειά μας, στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, η σημασία αυτή καθίσταται ακόμα πιο επίκαιρη. Η σημασία της Αλεξανδρούπολης στο Βορρά και της Σούδας στο Νότο έχουν εμπεδωθεί διεθνώς. Οι εμπορικές και στρατιωτικές διελεύσεις μέσω του Αιγαίου είναι ζωτικής σημασίας για εμάς και τους εταίρους μας. Ακόμη πιο σημαντικό, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται τα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν μπορεί η Ελλάδα να μην έχει τον έλεγχο της περιοχής, προκειμένου να διασφαλίζει την ασφάλεια και τη σταθερότητα εκεί, για την ίδια και τους εταίρους της. Και το κυριότερο, σε ένα χώρο που είναι γεμάτος από ελληνικά νησιά, από ελληνικά εδάφη, και του οποίου η ενότητα με τον ηπειρωτικό χώρο πρέπει να είναι πάντα διασφαλισμένη.
Όμως στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, επιχειρεί να παρεμποδίσει την Ελλάδα στην άσκηση των δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων της, όπως απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και τους Διεθνείς Οργανισμούς. Ας μην γελιόμαστε. Οι διεκδικήσεις της Άγκυρας είναι αυθαίρετες και πάντως ανυπόστατες. Όσο καλή διάθεση και αν έχει η Ελλάδα για διάλογο και ειρήνη με την Τουρκία, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να βρίσκουν κάποιο δίκιο στην Τουρκία εκεί που δεν υπάρχει, προκειμένου να φανούν δίκαιες και λογικές οι παραχωρήσεις, η αλήθεια είναι αυτή. Με τη σταθερή επιμονή της σε αυτές τις διεκδικήσεις από τη δεκαετία του ’70 και μετά, η Τουρκία επιδιώκει να τις νομιμοποιήσει, να εθίσει εμάς και τη διεθνή κοινότητα σε αυτές και να τις κάνει από την πίσω πόρτα ζητήματα προς διαπραγμάτευση. Με τις προκλήσεις και τις απειλές, επισείει το φόβητρο του πολέμου, προκειμένου να κάνει πολύ υψηλό το κόστος της επιμονής στο δίκαιο, για εμάς και τη διεθνή κοινότητα. Με το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας που επισήμως έχει υιοθετήσει η Τουρκία, έχει καταστήσει το όραμά της για έλεγχο του μισού Αιγαίου και ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο επίσημο εθνικό δόγμα, το οποίο υπηρετεί με σχέδιο και πρόγραμμα. Δεν είναι μπλόφα. Δεν είναι διαπραγματευτικό χαρτί. Το έχει εισάγει στα σχολικά βιβλία και το διδάσκει στις νέες γενιές με σκοπό να τις γαλουχήσει και να τις προετοιμάσει σε βάθος χρόνου για την υλοποίηση αυτού του στόχου. Η Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί, με πρόσχημα την καλή θέληση και την ανάγκη ειρήνης και συνεργασίας, να κάνει εκπτώσεις που θα διευκολύνουν την Τουρκία στην υλοποίηση αυτού του οράματος. Γιατί το καθετί που κερδίζει η Τουρκία θα αποτελεί κεκτημένο προς τη μακροπρόθεσμη πραγματοποίηση αυτού του οράματος, όχι αντίτιμο για την εξασφάλιση της ειρήνης.
Ασφαλώς, ιδανικά, όλοι θέλουμε μια Τουρκία δίπλα μας, με την οποία θα μπορούμε να ζούμε με ειρήνη και συνεργασία. Και, οπωσδήποτε, πρέπει να το επιδιώκουμε αυτό. Είναι μια χώρα που η γεωγραφία ορίζει πως πρέπει να ζούμε μαζί της ως γείτονες. Είναι θετικό όταν και αν το κλίμα στις μεταξύ μας σχέσεις, από έντονα συγκρουσιακό, κινείται στην κατεύθυνση της ύφεσης. Και, ασφαλώς, πρέπει να εξαντλήσουμε την όποια ευκαιρία παρουσιαστεί για επίλυση της διαφοράς μας για την οριοθέτηση ΑΟΖ κι υφαλοκρηπίδας. Θα πρέπει, όμως, όταν προσερχόμαστε στο όποιο διάλογο με την Τουρκία, να είμαστε πρώτα από όλα εμείς ξεκάθαροι ως προς το τι συζητάμε και ποια πράγματα μπορούμε να διαπραγματευτούμε. Και να το κάνουμε μετά ξεκάθαρο τόσο στην Τουρκία όσο και σε εταίρους και συμμάχους. Γιατί γίνεται μια παρεξήγηση. Πολλοί λένε ότι έχει και η Τουρκία δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Κανένας δεν αρνήθηκε τα δικαιώματα της Τουρκίας. Τα δικαιώματα εκείνα, όμως, που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και από τις Διεθνείς Συνθήκες και όχι αυτά που ονειρεύεται η ίδια με τις θεωρίες περί γκρίζων ζωνών και τις φιλοδοξίες της περί Γαλάζιας Πατρίδας ή συνόρων της καρδιάς της.
Δεν είναι λάθος να υπάρχουν δίαυλοι διαλόγου με την Τουρκία. Λάθος θα ήταν αν γίνεται εσφαλμένη ανάγνωση των προθέσεών της. Η Τουρκία δεν θέτει απλώς κάποια ζητήματα για τα οποία καλοπροαίρετα έχει διαφορετική άποψη από την δική μας, τα οποία ενδεχομένως θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου. Η δηλωμένη στόχευση της Τουρκίας είναι να ανατρέψει το υφιστάμενο καθεστώς, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς Συνθήκες, να διασπάσει την ενότητα του Ελληνικού χώρου και να επιβάλλει το imperium της στην ευρύτερη περιοχή. Με απλά λόγια, κινείται συστηματικά και διαχρονικά στην κατεύθυνση του αναθεωρητισμού και της διασφάλισης ηγεμονικής θέσης. Εάν το επετύγχανε αυτό, η Ελλάδα θα υποβιβαζόταν σε χώρα υποτελή και εξαρτώμενη από αυτήν.
Ηχηρός μάρτυρας των προθέσεων της Τουρκίας είναι το Τουρκο – Λιβυκό Μνημόνιο. Πρόκειται για μια πασιφανώς παράλογη και παράνομη ενέργεια που είναι ανυπόστατη και δεν παράγει έννομα αποτελέσματα. Η Τουρκία, ωστόσο, χωρίς να έχει καμία επαφή με τη Λιβύη, γεωγραφικά και νομικά, σαν να μην υπάρχουν τα ελληνικά νησιά στην περιοχή, μοίρασε με τη Λιβύη την ΑΟΖ της Ελλάδας. Και, παρόλο που έχει καταδικαστεί από όλη τη διεθνή κοινότητα για αυτήν την εξόφθαλμη παρανομία της, εξακολουθεί να κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Όμως είναι ακριβώς αυτό που διεκδικεί και για το υπόλοιπο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Να αγνοηθούν τα ελληνικά νησιά και εκεί και να μοιραστεί ο θαλάσσιος χώρος σαν να μην υπάρχουν.
Το μόνο πράγμα για το οποίο το Διεθνές Δίκαιο μας καλεί να διαπραγματευτούμε με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Για τίποτα άλλο. Και να διαπραγματευτούμε με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και τίποτα άλλο. Αλλά και η επίκληση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου δεν αποτελεί πανάκεια και δεν αρκεί από μόνη της. Η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιεί όλες τις ευκαιρίες, τις δυνατότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει σαν χώρα, αλλά και όλα τα εργαλεία που προσφέρει το Διεθνές Δίκαιο, προκειμένου να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της κατά την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Αυτό είναι το αυτονόητο, αυτό κάνουν όλες οι χώρες του κόσμου. Κανείς Έλληνας δεν διανοείται ότι, προκειμένου να ικανοποιηθεί η Τουρκία και να οδηγηθεί σε διαπραγμάτευση, θα κάναμε από μόνοι μας εκπτώσεις στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων μας. Η συμφωνία δεν είναι αυτοσκοπός. Η συμφωνία πρέπει να διασφαλίζει την ασφάλεια και τα συμφέροντά μας σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Ούτε διασφαλίζεται η ειρήνη και η σταθερότητα με υποχωρήσεις. Αντιθέτως ενθαρρύνεται η επιθετικότητα και η βουλιμία της άλλης πλευράς.
Η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι ένα μονομερές και αναφαίρετο δικαίωμά μας, κατοχυρωμένο από το Διεθνές Δίκαιο, που δεν υπόκειται σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Οποιαδήποτε διευθέτηση θα πρέπει να διασφαλίζει αυτό το δικαίωμα. Και, σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε οριοθέτηση είτε προσφυγή στη Χάγη θα πρέπει να διασφαλίζει ότι αυτό το δικαίωμα θα ληφθεί υπόψη και δεν θα οδηγηθούμε σε μια οριοθέτηση που θα ακυρώνει τη δυνατότητα μελλοντικής επέκτασης εκ μέρους της Ελλάδας.
Επιπλέον, η Ελλάδα πρέπει να καθιστά σαφές ότι είναι αποφασισμένη να διεκδικήσει το μέγιστο της οριοθέτησης που της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο. Γιατί, σε μια διαπραγμάτευση, είναι καίριες οι προπαρασκευαστικές ενέργειες που κάνεις, ώστε να μεγιστοποιήσεις τα κέρδη σου. Αλλά και τα μηνύματα που περνάς προς την άλλη πλευρά και προς τη διεθνή κοινότητα. Γι’ αυτό θα επισημάνω ορισμένα πράγματα. Θα πρέπει να καταθέσουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό της χώρας, συμμορφούμενοι με την αντίστοιχη κοινοτική οδηγία. Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε αυτό και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποτυπωθούν τα δικαιώματά μας με τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, μπορεί επίσης κάλλιστα να ενταχθεί η ενεργοποίηση της ανακήρυξης της ΑΟΖ με βάση τη μέση γραμμή, κατά τον Ν. 4001/2011 και τους όρους και τις προϋποθέσεις του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας. Είναι απολύτως σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο και δεν εμποδίζει την όποια διαπραγμάτευση. Ο Χάρτης της Σεβίλλης που απεικονίζει ακριβώς την ΑΟΖ που δικαιούται η Ελλάδα χρησιμοποιείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πρέπει να τον αξιοποιούμε. Πρέπει να προχωρήσει το κλείσιμο των κόλπων και η χάραξη ευθειών γραμμών βάσης που θα επεκτείνουν το χώρο που δικαιούται η Ελλάδα. Και ένα ακόμη πολύ βασικό. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να ενισχύσουμε την οικονομική δραστηριότητα σε κάθε νησί και βραχονησίδα.
Αυτό, λοιπόν, είναι το μόνο πράγμα που μπορούμε να συζητήσουμε με την Τουρκία, αλλά αυτό είναι και το πλαίσιο και οι προϋποθέσεις για μια λύση δίκαιη για την Ελλάδα που θα διασφαλίζει την ασφάλεια, την ακεραιότητα και τα συμφέροντά της. Τι άλλο θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ή να παραπέμψουμε στη Χάγη; Το αν ελληνικά νησιά και βραχονησίδες θα δοθούν στην Τουρκία; Πέρα από το παράλογο του πράγματος, αυτά έχουν λυθεί από Διεθνείς Συνθήκες δεκαετίες τώρα. Όμως, όσο η Τουρκία δεν λογικεύεται ως προς αυτό, πώς θα καταλήξουμε σε συμφωνία για τις ΑΟΖ; Πού θα αποδοθεί η ΑΟΖ αυτών των νησιών; Και, φυσικά, δεν μπορεί να γίνεται λόγος περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών ή περί μερικής αποστρατιωτικοποίησης. Οι δυνάμεις αυτές εγγυώνται όχι μόνο την άμυνα των νησιών μας, αλλά και – ακόμα βασικότερο – την αποτροπή. Οτιδήποτε και να επικαλείται η Τουρκία, υπέρτερο όλων είναι το δικαίωμα κάθε κράτους στην άμυνα με βάση τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, καθώς και με βάση το Διεθνές Δίκαιο, γραπτό και εθιμικό. Πόσο μάλλον έναντι μιας χώρας που έχει εισβάλει στην Κύπρο και επί 50 χρόνια κατέχει το 37% του εδάφους της, απειλεί τη χώρα μας με πόλεμο με το casus belli, αλλά και με πολλές άλλες ευκαιρίες, διεκδικεί νησιά μας πολλές φορές και με πολεμική ρητορική και έχει σταθμεύσει απέναντι από τα νησιά μας τη λεγόμενη Στρατιά του Αιγαίου, με το μεγαλύτερο αποβατικό στόλο στην Ευρώπη. Συγχρόνως, η Ελλάδα είναι υπόχρεη και έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διασφαλίζει την υπεράσπιση και την ακεραιότητα των νοτιοανατολικών συνόρων της Ένωσης.
Προφανώς είναι αδιανόητη η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία σε περιοχές που βρίσκονται δυτικά των Ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Όπως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε τονίσει στον πρόεδρο των ΗΠΑ George Bush τον πρεσβύτερο, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1991, αν η Τουρκία αποκτήσει υφαλοκρηπίδα δυτικά των νησιών, τότε τα νησιά μας σταδιακά θα περιέλθουν στον έλεγχο της Τουρκίας και θα διασπαστεί η ενότητα και η συνεκτικότητα της Ελληνικής επικράτειας. Ακόμα, η Τουρκία επιχειρεί συνεχώς να επιτύχει την αναγνώριση της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ως τουρκικής, με απώτερους μάλιστα σκοπούς. Πλέον προσπαθεί σιγά σιγά να δημιουργήσει και άλλο ζήτημα. Θέτει θέμα «ομογενών» της στα Δωδεκάνησα. Η συνθήκη της Λοζάνης είναι ξεκάθαρη και αναφέρεται σε μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Μουσουλμανική μειονότητα, η οποία αποτελείται από τρεις εθνοτικές ομάδες, εξίσου σημαντικές. Το μέλος της κάθε μιας απ’ αυτές μπορεί να επικαλείται την εθνοτική του καταγωγή, τουρκογενή, πομακική ή ρομά, στο πλαίσιο του ατομικού αυτοπροσδιορισμού. Αλλά δεν μπορεί κανείς εκ του πονηρού να συγχέει Συνθήκες που αφορούν τα σύνολα, όπως η Συνθήκη της Λοζάνης, με Συνθήκες και πρόνοιες που αφορούν τα άτομα και τα ατομικά δικαιώματα. Η Ελλάδα είναι μια Ευρωπαϊκή δημοκρατία που ακολουθεί μια σύγχρονη μειονοτική πολιτική που προάγει την ευημερία της μειονότητας. Κανένα άλλο κράτος, πολύ δε περισσότερο ένα κράτος που ευθύνεται για τον σχεδόν αφανισμό της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία, δεν πρέπει να διανοείται ότι μπορεί να έχει λόγο στις εσωτερικές μας υποθέσεις και να προβάλλει απαιτήσεις. Ούτε είναι νοητό να συνδέεται η εθνοτική καταγωγή με αλυτρωτικές στοχεύσεις.
Καίρια προτεραιότητα είναι πάντα ο Κυπριακός Ελληνισμός. Όχι μόνο γιατί είναι αναπόσπαστο τμήμα του Έθνους. Αλλά και διότι το τόξο που σχηματίζουν τα δύο κράτη μας αποτελεί ένα μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα που αναβαθμίζει με τον πιο κατακόρυφο τρόπο τη γεωπολιτική σημασία του Ελληνισμού. Αυτό ακριβώς φοβάται η Τουρκία και αυτό ακριβώς προσπαθεί να ακυρώσει. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Ελληνισμός αποτελεί τα νοτιοανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι το προπύργιό της σε μια πολύ κρίσιμη περιοχή. Γι’ αυτό και η λύση του Κυπριακού μάς αφορά άμεσα και θα πρέπει να γίνει με τρόπο που να είναι σύμφωνος με τις αποφάσεις των οργάνων των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και που να συνάδει με το κοινοτικό κεκτημένο. Και σίγουρα με τρόπο που να είναι λειτουργικός και βιώσιμος και όχι να καθιστά το Κυπριακό κράτος όμηρο της Τουρκίας».
Για την αντιμετώπιση των παραπάνω προκλήσεων, θα πρέπει να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις και δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν. «Όμως, είναι παρ’ όλα αυτά σημαντικό να οικοδομούμε και ισχυρές συμμαχίες, στη βάση διμερών ή πολυμερών συμφωνιών, που αναβαθμίζουν τη θέση μας στην περιοχή. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να εργαζόμαστε αδιάλειπτα για την ανάδειξη των προβλημάτων με την Τουρκία ως Ευρω-τουρκικών και όχι αμιγώς ελληνοτουρκικών. Τα τελευταία χρόνια, ο τρόπος που λειτουργεί η Άγκυρα έχει αρχίσει να απασχολεί περισσότερο εταίρους και συμμάχους. Κορυφαίο παράδειγμα η χρησιμοποίηση από την Τουρκία των μεταναστών ως όπλο που αντιμετωπίσαμε επιτυχώς στον Έβρο πριν λίγα χρόνια και που κατέστησε σαφές ότι η Ελλάδα υπερασπίζεται ευρωπαϊκά σύνορα απέναντι σε υπαρκτή απειλή. Αυτό, όμως, από μόνο του δεν αρκεί. Είναι απολύτως απαραίτητο να περνάμε και εμείς στη διεθνή κοινότητα τα σωστά μηνύματα για την Τουρκία και να μην αφήνουμε περιθώρια για παρερμηνείες και ψευδαισθήσεις.
Είναι γνωστό ότι πάντα υπάρχουν επιτήδειοι τρίτοι που για δικούς τους λόγους ευνοούν μια εφ’ όλης της ύλης ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, που θα συμπεριλαμβάνει όλες τις αβάσιμες αξιώσεις της Τουρκίας, με απώτερο στόχο έναν συμβιβασμό διανομής του Αιγαίου με βάση, όχι αποκλειστικά το Διεθνές Δίκαιο, αλλά επί της ουσίας αυτές τις ίδιες τις αξιώσεις της Τουρκίας. Με άλλα λόγια να γίνει αντικείμενο διαλόγου ή παραπομπής στο Διεθνές Δικαστήριο η Ελληνική κυριαρχία επί νήσων ή βραχονησίδων κατά την καινοφανή θεωρία των λεγόμενων «γκρίζων ζωνών». Κανένα κράτος που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό του δεν διανοείται να θέσει υπό δικαστική κρίση την εθνική του κυριαρχία και την εδαφική του ακεραιότητα. Και είναι χρέος ιστορικής ακρίβειας να υπογραμμισθεί ότι ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά, τον Ιανουάριο του 2015, που απέκλεισε οριστικά και αμετάκλητα τέτοιο ενδεχόμενο με δήλωση προς τον ΟΗΕ ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου, δηλαδή το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής σε αυτό, για θέματα εδαφικής κυριαρχίας, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών υδάτων, όπως και για θέματα εθνικής ασφάλειας.
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό και τις αγαθές προθέσεις κανενός. Θεωρώ όμως χρήσιμες τις επισημάνσεις που στοχεύουν στην βελτιστοποίηση της εθνικής μας στρατηγικής, ειδικά όταν προέρχονται από όσους έχουν χειριστεί τα θέματα αυτά από θέσεις ευθύνης. Σε τελική ανάλυση κοινή είναι η αγωνία και η έγνοια για την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων».
Φωτογραφικό υλικό του εορτασμού (με χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από τη δοξολογία, την πομπή, την κατάθεση στεφάνων και την κεντρική εκδήλωση. Ακολουθεί αμέσως μετά αναλυτικό φωτογραφικό υλικό και βίντεο).

Ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας, ανταποκρινόμενος στο αίτημα του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων, έθεσε υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων τον ιστορικό Παγκαρπαθιακό Εορτασμό της 80ής Επετείου Επανάστασης της 5ης Οκτωβρίου και Απελευθέρωσης της Καρπάθου 1944-2024 που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 8.12.2024!
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Δήμαρχο Αθηναίων, κ. Χάρη Δούκα, για τη συμβολή του στην επιτυχία της εκδήλωσής μας με τη διάθεση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας που θα συνοδεύσει την πομπή μας από την Ιερά Μητρόπολη Αθηνών προς το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη όπου θα γίνει κατάθεση στεφάνων καθώς και για τη μικροφωνική εγκατάσταση στο Μνημείο.



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕ Ο ΠΑΓΚΑΡΠΑΘΙΑΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
ΤΗΣ 79ΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ 5ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944
ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ
Με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023 -για τέταρτη χρονιά στην Αθήνα- ο εορτασμός από τον Σύλλογο των Απανταχού Καρπαθίων της 79ης Επετείου του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος της Καρπάθου που ξέσπασε στο νησί την 5η Οκτωβρίου 1944 με πρωτοπόρους τους κατοίκους των χωριών Μενετές και Αρκάσα και εξαπλώθηκε άμεσα σε όλη την Κάρπαθο με τη συμμετοχή όλων των υπόλοιπων χωριών απ’ άκρου εις άκρον.
Οι εκδηλώσεις οι οποίες διοργανώθηκαν από τον Σύλλογο των Απανταχού Καρπαθίων (Σ.Α.Κ.) σε συνεργασία με τους συλλογικούς φορείς της Καρπαθιακής παροικίας της Αττικής, με τη στήριξη του Συλλόγου των Εν Ελλάδι Κασίων, υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων Αθηνών-Πειραιώς, ξεκίνησαν στις 11:15 π.μ. με δοξολογία που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση, χοροστατούντων του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Ανδρούσης κ. Κωνστάντιου, εκπροσώπου του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και του προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Καρύκη Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη Νικόλαου Ιωαννίδη.
Μετά το πέρας της δοξολογίας ακολούθησε πολυπληθής πομπή από τον Ιερό Ναό κατά μήκος της οδού Σταδίου μέχρι το Σύνταγμα. Προπορεύονταν τα λάβαρα του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων, του Συλλόγου των Εν Ελλάδι Κασίων, της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων και του Ομίλου Καρπαθίων Νέων, με τη συνοδεία νέων, ντυμένων με τοπικές ενδυμασίες. Την παρέλαση, η οποία κατέληξε στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, παιάνισε η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων.
Στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στις 12:10 μ.μ. πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων από την πολιτική ηγεσία, τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, την τοπική αυτοδιοίκηση καθώς και δωδεκανησιακούς και καρπαθιακούς φορείς.
Στεφάνι κατέθεσαν:
H εκδήλωση συνεχίστηκε στο ιστορικό κτήριο της Παλαιάς Βουλής η οποία ξεκίνησε με την παρουσίαση των χωριών και τοπικών Συλλόγων της Καρπάθου που εκπροσωπούσαν νέες από τον Όμιλο Καρπαθίων Νέων, ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες.
Χαιρετισμό απηύθυνε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, εκπρόσωπος της Α.Θ. Παναγιότητας του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, Διευθυντής του Εν Αθήναις Γραφείου Εκπροσωπήσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μεταφέροντας τις ευλογίες του Παναγιοτάτου για την εκδήλωση του Σ.Α.Κ.
Ακολούθησε η Εισαγωγική Ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων κ. Ιωάννη Γ. Καραϊτιανού, Αμ. Επίκ. Καθηγητή Χειρουργικής Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Η Επανάσταση και Απελευθέρωση της Καρπάθου και ο Παγκαρπαθιακός Εορτασμός της». Κατά τη διάρκεια της ομιλίας αναλύθηκαν πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες για τις ιστορικές εκείνες ημέρες της επανάστασης και απελευθέρωσης αλλά και για τον ενωτικό λαμπρό ετήσιο παγκαρπαθιακό εορτασμό που έχει πλέον καθιερωθεί ως θεσμός τόσο στη συνείδηση του καρπάθικου κόσμου όσο και στα εθνικά πολιτιστικά δρώμενα του Λεκανοπεδίου της Αττικής από το 2014.
Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο τ. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκός και Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, ένας άνθρωπος που έχει υπηρετήσει με ήθος την πολιτική σκηνή της χώρας, τη Δημοκρατία και τον Ελληνισμό. ο οποίος μίλησε για «Το δικαίωμα της Ελλάδος στην αμυντική θωράκιση των νησιών μας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Ο κ. Πρόεδρος καθήλωσε το κοινό στην κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Βουλής με την εξαιρετικά εμπεριστατωμένη ομιλία του, βασισμένη στην πολυετή εμπειρία του στην εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Σύλλογος των Απανταχού Καρπαθίων απένειμε στον τ. ΠτΔ κ. Προκόπιο Παυλόπουλο τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στη Δημοκρατία και τον απανταχού Ελληνισμό.
Το πρόγραμμα της κεντρικής μας εκδήλωσης ήταν εμπλουτισμένο με καρπάθικες μαντινάδες αφιερωμένες στην Επανάσταση και Απελευθέρωση του 1944 οι οποίες απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού:
-Παιδιά από τον Σύλλογο Απεριτών Αττικής «Η Ομόνοια» απήγγειλαν και τραγούδησαν με τη συνοδεία οργάνων μαντινάδες που συνέθεσε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μάνος Παναγιώτου. Υπεύθυνοι εκμάθησης τραγουδιών και σκοπών για την Ομόνοια είναι ο Βασίλης Μικροπανδρεμένος και ο Γιώργος Χατζηαντωνίου.
-Για τον Σύλλογο Απανταχού Αρκασιωτών Καρπάθου, τη σύνθεση έκανε η Πρόεδρος Σοφία Πιττά-Μπρα, απήγγειλε η Μαίρη Μπέλεση
-Για το Σωματείο Καρπαθίων Μεσοχωριτών Αττικής «Η Παναγία η Βρυσιανή», τη σύνθεση έκαναν η Πέννυ Νικητιάδου και ο Νικόλαος Παραγιός, απήγγειλε η Φωτεινή Περίδη
-Για την Αδελφότητα Ολυμπιτών Καρπάθου «Η Δήμητρα», τη σύνθεση έκανε ο Πρόεδρος Γιώργος Διακογεωργίου ενώ ακούστηκε και μία μαντινάδα του αείμνηστου δασκάλου Κομνηνού Παυλίδη, απήγγειλε ο μικρός Γιάννης Αντιμησιάρης.
-Μαντινάδες από το βιβλίο του αείμνηστου λαϊκού ποιητή Βάσου Γεραπετρίτη για την επανάσταση και απελευθέρωση της Καρπάθου απήγγειλε η Πόπη Χαρά Παχούντη
Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυναν ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβέρνησης συμπατριώτης μας κ. Ιωάννης Παππάς, Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και Βουλευτής Δωδεκανήσου, ο εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων συμπατριώτης μας Βουλευτής Δωδεκανήσου κ. Μάνος Κόνσολας, η εκπρόσωπος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, κα Νίνα Κασιμάτη, Βουλευτής Β΄ Πειραιά, ο εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, κ. Εμμανουήλ Συντυχάκης, Βουλευτής Ηρακλείου με καρπάθικη καταγωγή, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων Αθηνών-Πειραιώς, συμπαραστάτης του Συλλόγου μας σε όλες τις δραστηριότητες κ. Γιάννης Φραγκούλης και τέλος ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Απανταχού Δωδεκανησίων Νέων κ. Χαράλαμπος Χατζόπουλος.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με Καρπάθικους χορούς από τον Όμιλο Καρπαθίων Νέων που όπως πάντα συγκίνησαν το κοινό και απέσπασαν το θερμό χειροκρότημά του. Οι μουσικοί που συνόδευσαν τόσο τα παιδιά στις μαντινάδες όσο και στους χορούς ήταν: στη λύρα και το τραγούδι ο Γιώργος Αναστασιάδης (Γενικός Γραμματέας Δ.Σ. ΣΑΚ) που είχε και τη γενική επιμέλεια, στην τσαμπούνα ο Μηνάς Μιχαηλίδης και στα λαούτα ο Βασίλης Γιωργάκης και ο Χρήστος Μιχαηλίδης, όλοι από την Όλυμπο, τους οποίους ευχαριστούμε πολύ που είναι πάντα κοντά μας.
Η τελετή έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο που έψαλαν όλοι οι παρευρισκόμενοι.
Το πρόγραμμα παρουσίασαν η Έφη Ιωαννίδου-Παπουτσάκη, Πρόεδρος του Συλλόγου Πηγαδιωτών και ο νεαρός Καρπάθιος δικηγόρος Γιώργος Μουτσινάς. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσης είχαν ο Μανόλης Τσαγκάρης και ο Γρηγόρης Χατζηαντωνίου (μέλος Δ.Σ. ΣΑΚ).
Τον Παγκαρπαθιακό Εορτασμό τίμησαν, επίσης, με την παρουσία τους:
Μηνύματα απέστειλαν:
Οι πολυπληθείς συμπατριώτες που συμμετείχαν στην εκδήλωση έφυγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις και αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και ανανέωσαν το ραντεβού τους για τον επόμενο χρόνο που θα γιορτάσουμε τα 80 χρόνια της επανάστασης και απελευθέρωσης του νησιού μας.
Ο Σύλλογος των Απανταχού Καρπαθίων ευχαριστεί θερμά:
Η βοήθειά τους υπήρξε πολύτιμη και η συμβολή τους στην επιτυχία της εκδήλωσής μας ουσιαστική.
Τέλος, θέλουμε να εκφράσουμε τις θερμές μας ευχαριστίες προς τη Διοίκηση της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος για την εξαιρετική συνεργασία.
***Σημειώνεται ότι η εκδήλωσή μας καθώς και η ομιλία του τ. ΠτΔ καλύφθηκαν από πληθώρα μέσων μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας πανελλαδικής εμβέλειας.
Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό με χαρακτηριστικά στιγμιότυπα του εορτασμού:

Προκόπης Παυλόπουλος: Η Ελλάδα έχει, κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το αναφαίρετο δικαίωμα να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως και χωρίς διάκριση, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο
Στην ομιλία του, κατά την εκδήλωση του Παγκαρπαθιακού Εορτασμού για την 79η Επέτειο της Επανάστασης της 5ης Οκτωβρίου 1944 και Απελευθέρωσης της Καρπάθου που διοργάνωσε ο Σύλλογος Απανταχού Καρπαθίων την Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023 με θέμα «Το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο», ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκός και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
« Πρόλογος
«Συνεπής» στην πάγια τακτική της να προσθέτει ανύπαρκτα ζητήματα προς διαπραγμάτευση με την Ελλάδα -και, συνακόλουθα, ν’ αμφισβητεί την αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας Θέση, ότι μεταξύ μας υφίσταται μια, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης ΑΟΖ- η Τουρκία εγείρει συνεχώς και το ζήτημα ως προς το αν η Ελλάδα έχει δικαίωμα να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο, και μάλιστα ανεξαρτήτως του ποια είναι η έκτασή τους και αν κατοικούνται ή όχι.
Α. Είναι δε άκρως χαρακτηριστικό της προκλητικότητάς της, το ότι η Τουρκία εγείρει το ζήτημα αυτό είτε διαστρεβλώνοντας πλήρως το νόημα συγκεκριμένων διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάνης. Είτε -ακόμη χειρότερα- επικαλούμενη Διεθνείς Συμβάσεις, στις οποίες δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, όπως π.χ. την Σύμβαση των Παρισίων του 1947 για τα Δωδεκάνησα, που αποτελεί για την Τουρκία «res inter alios acta». Στις αδιανόητες, θεσμικώς και πολιτικώς, αυτές προκλήσεις της Τουρκίας η Ελλάδα παγίως απαντά, πάντα με βάση το Διεθνές Δίκαιο -και ενεργώντας επιπλέον και για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού το έδαφος και τα σύνορα της Ελλάδας είναι έδαφος και σύνορα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης- ότι έχει όχι μόνο θεμελιωμένο δικαίωμα αλλά και εξίσου θεμελιωμένη υποχρέωση αμυντικής θωράκισης όλων, ανεξαιρέτως και δίχως οιαδήποτε διάκριση, των Νησιών της στο Αιγαίο.
Β. Επιπλέον, το δικαίωμα αυτό της Ελλάδας βρίσκει σταθερό έρεισμα και στις διατάξεις του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου, δοθέντος ότι συγκεκριμένοι κανόνες της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) και της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) το εγγυώνται, ιδίως όταν εφαρμόζονται σε συνδυασμό με αντίστοιχες διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου -εν προκειμένω του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ- που ήδη αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
Ι. Το νομικό καθεστώς της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947
Προκαταρκτικώς διευκρινίζεται, ότι το καθεστώς της τελικής παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα διέπεται από τις διατάξεις της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (Απρίλιος του 1947) μεταξύ των Συμμάχων, νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και της Ιταλίας. Ιδιαίτερη σημασία, εντός αυτού του θεσμικού πλαισίου, έχουν οι διατάξεις του άρθρου 14 της ως άνω Συνθήκης, σύμφωνα με τις οποίες: «1. Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον ως και τας παρακειμένας νησίδας. 2. Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιω-τικοποιημέναι». Από τις διατάξεις αυτές, ερμηνευόμενες με βάση το σύνολο του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου -άρα και με βάση τις γενικές αρχές που διέπουν την ερμηνεία του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου- συνάγονται και τ’ ακόλουθα, ως προς το σημερινό καθεστώς των Δωδεκανήσων.
Α. Οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 1 της Συνθήκης Ειρήνης
Η διατύπωση των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης είναι τόσο σαφής, ώστε δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ως προς την ουσία και την έκταση της Κυριαρχίας της Ελλάδας επί των Δωδεκανήσων. Ειδικότερα:
Β. Η εφαρμογή της αρχής του Διεθνούς Δικαίου «res inter alios acta»
Ως προς την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, την οποία προέβλεπαν οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης, με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου ισχύουν τα εξής:
α) Οι διατάξεις των άρθρων 34, 35 και 36 της Συνθήκης της Βιέννης περί του Δικαίου των Διεθνών Συνθηκών (1969) ορίζουν, μεταξύ άλλων, και ότι:
α1) Κάθε Συνθήκη ισχύει –επέκεινα δε δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις- μόνον μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών. Έναντι, λοιπόν, τρίτων κρατών η Συνθήκη συνιστά «res inter alios acta».
α2) Εξ αυτού του λόγου, μια Συνθήκη ισχύει έναντι τρίτου κράτους μόνον υπό την διπλή προϋπόθεση ότι από την μια πλευρά αυτή είναι η πρόθεση των συμβαλλόμενων μερών. Και, από την άλλη πλευρά, το τρίτο κράτος έχει αποδεχθεί την υποχρέωση ρητώς και εγγράφως.
α3) Κατά λογική νομική ακολουθία, μια Συνθήκη δημιουργεί δικαίωμα για τρίτο κράτος μόνον υπό την, επίσης διπλή, προϋπόθεση ότι από την μια πλευρά τα συμβαλλόμενα μέρη επιδιώκουν δια της Συνθήκης εκχώρηση δικαιώματος στο τρίτο κράτος. Και, από την άλλη πλευρά, το τελευταίο συγκατατίθεται προς τούτο, ρητώς και εγγράφως.
β) Η Τουρκία δεν είναι, υφ’ οιανδήποτε νομικώς παραδεκτή έννοια, συμβαλλόμενο μέρος στην Συνθήκη Ειρήνης του 1947. Άρα η Συνθήκη αυτή, ως προς την οποία η Τουρκία είναι τρίτο κράτος, δεν δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις υπέρ ή εις βάρος της αντιστοίχως. Επιπλέον:
β1) Ουδεμία διάταξη της Συνθήκης Ειρήνης -όπως άλλωστε αποδεικνύει η έως τώρα εφαρμογή της- τεκμηριώνει, έστω και καθ’ υποφοράν, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη επιδίωξαν δι’ αυτής να εκχωρήσουν οιοδήποτε δικαίωμα στην Τουρκία, πολλώ δε μάλλον δικαίωμα σχετικό με την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων. Πραγματικά, όπως ανενδοιάστως προκύπτει από τις περιστάσεις, υπό τις οποίες είχε συναφθεί η Συνθήκη Ειρήνης το 1947, η αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων αποφασίσθηκε ύστερα από πρόταση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου αυτή να δεχθεί την παραχώρησή τους στην Ελλάδα, λόγω των επιφυλάξεων της σοβιετικής πλευράς αναφορικά με την χρησιμοποίησή τους για στρατιωτικούς λόγους από Χώρα του δυτικού μπλοκ, όπως η Ελλάδα. Ουδεμία, δηλαδή, σχέση είχε η πρόβλεψη της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων με την Τουρκία και την ασφάλειά της.
β2) Τ’ ανωτέρω ενισχύονται και από το ότι ουδέποτε ζητήθηκε συγκατάθεση της Τουρκίας για εκχώρηση τέτοιου δικαιώματος και ουδέποτε, κατά συνέπεια, υπήρξε εκ μέρους της τέτοια συγκατάθεση. Την ακρίβεια του επιχειρήματος τούτου τεκμηριώνει, και δη αμαχήτως, η ίδια η συμπεριφορά της Τουρκίας. Πραγματικά, π.χ. το 1975 η Τουρκία είχε απευθυνθεί –βλ. το τουρκικό Aide Memoire της 3ης Απριλίου 1975- στα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης Ειρήνης καταγγέλλοντας δήθεν παραβιάσεις της, εκ μέρους της Ελλάδας, στην ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων. Η καταγγελία της αυτή κατέληγε με το εξής: «Εναπόκειται στις κυβερνήσεις των συμβαλλομένων χωρών… να απαιτήσουν από την Ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί στο πνεύμα και στο γράμμα» της Συνθήκης Ειρήνης. Και μόνο από την διατύπωση αυτή προκύπτει, καταφανώς, πως ούτε η ίδια η Τουρκία ισχυρίσθηκε ότι αντλεί δικαίωμα προερχόμενο εκ της Συνθήκης Ειρήνης, ως προς το καθεστώς των Δωδεκανήσων. Η δε «εκκωφαντική» σιωπή των συμβαλλόμενων μερών σε αυτή την «καταγγελία» της Τουρκίας βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.
ΙΙ. Η έννοια της «νόμιμης άμυνας» έναντι «επικείμενης απειλής» και, a fortiori, «απειλής χρήσης βίας»
Πέραν των λοιπών νομικών θεμελίων, κατά τις ειδικότερες διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου, η Ελλάδα νομιμοποιείται να θωρακίζει αμυντικώς και τα Νησιά της στο Αιγαίο, ασκώντας το σχετικό δικαίωμα που της παρέχουν ειδικές διατάξεις του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
Α. Το νομικό θεμέλιο των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ
Πρόκειται για δικαίωμα, το οποίο έχει γεννηθεί υπέρ της Ελλάδας προ πολλών δεκαετιών, δεδομένης της διαχρονικής τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας. Ιδίως όμως έχει θεμελιωθεί, με αμάχητα τεκμήρια, ύστερα από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, το 1974, κατεξοχήν δε μετά την «σύναψη», το 2019, του λεγόμενου «τουρκολιβυκού μνημονίου», μεταξύ της Τουρκίας και του φερόμενου ως πρωθυπουργού της Λιβύης.
α) Ενώ η διαρκώς διευρυνόμενη τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα στο Αιγαίο, κυρίως σε ό,τι αφορά την αμφισβήτηση των κυριαρχικών και άλλων δικαιωμάτων της Ελλάδας ως προς την υφαλοκρηπίδα και τις θαλάσσιες ζώνες- με αποκορύφωμα την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη- διαιωνίζει και επιτείνει την προμνημονευόμενη «επικείμενη απειλή» εκ μέρους της.
β) Ιδίως δε μετά την «σύναψη» του νομικώς ανυπόστατου «τουρκολιβυκού μνημονίου», η συμπεριφορά της Τουρκίας έχει υπερβεί κάθε όριο προκλητικότητας και ωμής παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου, κυρίως δε του Δικαίου της Θάλασσας κατά την Συνθήκη του Montego Bay του 1982. Συνθήκη, η οποία δεσμεύει, ως προς όλες τις διατάξεις της, και την Τουρκία, μολονότι δεν έχει προσχωρήσει σε αυτή. Και τούτο διότι η ως άνω Συνθήκη, λόγω του μεγάλου αριθμού των Κρατών-Μελών του ΟΗΕ που έχουν προσχωρήσει σε αυτήν -ως και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προσχωρήσει, ως αυτοτελές νομικό πρόσωπο, ήδη από το 1998- παράγει, σύμφωνα με την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, γενικώς δεσμευτικούς εθιμικούς κανόνες ή, κατά την ορθότερη άποψη, εξίσου δεσμευτικούς «γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου».
α) Παρά την διατύπωση των ως άνω διατάξεων που, prima faciae, φαίνεται να θέτουν ως προϋπόθεση προσφυγής στην διαδικασία της κατά τ’ ανωτέρω «νόμιμης άμυνας» την εκδηλωμένη ένοπλη επίθεση, η μεγάλη πλειοψηφία των διεθνολόγων αλλά και η ίδια η διεθνής πρακτική δέχονται, ότι για την άσκηση του δικαιώματος τούτου αρκεί και η «επικείμενη απειλή», πολλώ μάλλον η «απειλή χρήσης βίας», η οποία και συνιστά ευθεία παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Έτσι π.χ. οι ΗΠΑ, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, προσέφυγαν στην άσκηση του δικαιώματος «νόμιμης άμυνας» –και μάλιστα χωρίς χρονικό περιορισμό, αφού η απειλή εμφανίσθηκε επικείμενη επ’ αόριστο- ως νόμιμης προληπτικής δράσης λόγω επικείμενης απειλής και, κατ’ ακολουθία, επικείμενης επίθεσης. Την άποψη αυτή υιοθέτησε πλήρως ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δηλώνοντας –στις 21 Μαρτίου 2005- μεταξύ άλλων και ότι: «Επικείμενες απειλές καλύπτονται πλήρως από το άρθρο 51, το οποίο διασφαλίζει το φυσικό δικαίωμα των κυρίαρχων κρατών να αμυνθούν εναντίον ένοπλης επίθεσης».
β) Ενόψει των προεκτεθέντων, a fortiori η Ελλάδα νομιμοποιείται, όταν και εφόσον το κρίνει σκόπιμο για την άμυνά της, να κάνει χρήση και ως προς τα Νησιά της στο Αιγαίο, εν γένει, του κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ δικαιώματος «νόμιμης άμυνας» έναντι της Τουρκίας, δίχως μάλιστα χρονικό περιορισμό. Και τούτο διότι, ιδίως μετά το 1974, κατά τ’ ανωτέρω, η «απειλή χρήσης βίας» εκ μέρους της Τουρκίας –άρα και η συνακόλουθη «επικείμενη απειλή»- είναι αφενός κάτι παραπάνω από προφανής, και δη με επανειλημμένες και διαφόρων μορφών προκλήσεις. Και, αφετέρου, διαρκής, όπως καταδεικνύει ακόμη και η σημερινή τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο, ιδίως μετά την «σύναψη» του νομικώς ανυπόστατου «τουρκολιβυκού μνημονίου». Συμπεριφορά, η οποία λόγω της αυθαίρετης προσπάθειας της Τουρκίας να εφαρμόσει στην πράξη το νομικώς ανυπόστατο «τουρκολιβυκό μνημόνιο», φέρει όλα τα χαρακτηριστικά και της «απειλής χρήσης βίας», υπό την ανωτέρω εκτεθείσα έννοια.
γ) Πρόσθετη απόδειξη αυτών συνιστά και το γεγονός του, εντελώς αντίθετου με κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου, «casus belli» της Τουρκίας, ως προς την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας. Το ως άνω το «casus belli», πέραν του ότι αποφασίσθηκε -στις 8.6.1995, αμέσως μετά την θέση σε ισχύ της Συνθήκη του Montego Bay του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας- από την τουρκική Εθνοσυνέλευση κατά τρόπο αντίθετο ακόμη και με αυτό τούτο το σύνταγμα της Τουρκίας, συνιστά έκτοτε διαρκή «απειλή χρήσης βίας» εναντίον της Ελλάδας για τον εξής λόγο: Στην ουσία, η Τουρκία δηλώνει μέσω αυτού ότι αποτελεί «αιτία πολέμου» η εκ μέρους της Ελλάδας άσκηση του αναφαίρετου, κατά το Δίκαιο της Θάλασσας, δικαιώματός της να επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της στα 12 ναυτικά μίλια. Υπό τα δεδομένα αυτά, το ανωτέρω «casus belli» αποτελεί «επιτομή» της «απειλής χρήσης βίας», κατά το Διεθνές Δίκαιο, ιδίως δε κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.
δ) Τέλος, την προαναφερόμενη «επικείμενη απειλή» ή και «απειλή χρήσης βίας», εκ μέρους της Τουρκίας και εναντίον της Ελλάδας, ολοκληρώνει ο σχηματισμός της λεγόμενης τουρκικής «Στρατιάς του Αιγαίου», τον Ιούλιο του 1975, και μάλιστα με πολυάριθμες αμφίβιες δυνάμεις. Πρόκειται για μετεξέλιξη και μετονομασία της 4ης Στρατιάς (4. Ordu) της Τουρκίας, η οποία εδρεύει στην Σμύρνη και, στην πραγματικότητα, έχει οργανωθεί προκειμένου να εκπαιδεύει τον τουρκικό στρατό για ενδεχόμενη επίθεση εναντίον των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου.
Β. Οι διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ ως μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και οι έννομες συνέπειες για την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου
Οι προαναφερόμενες διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, πέραν της κατά τ’ ανωτέρω αυτοτελούς κανονιστικής τους ισχύος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, παράγουν έννομα αποτελέσματα και ως μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Και τούτο διότι οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ παραπέμπουν ευθέως στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, κατά την οργάνωση και θέση σε λειτουργία της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας» μεταξύ των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως είναι προφανές, η «όσμωση» αυτή Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, έχει σημαντικές έννομες συνέπειες ως προς την Ελλάδα. Και τούτο, τόσο σε ό,τι αφορά την ενεργοποίηση της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας» απέναντι στην «επικείμενη απειλή» ή και στην «απειλή χρήσης βίας» εκ μέρους της Τουρκίας, όσο και σε ό,τι αφορά την ίδια την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου τα οποία, αυτονοήτως, αποτελούν μέρος και της Ευρωπαϊκής Επικράτειας. Συγκεκριμένα:
α) Του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ, κατά τις οποίες: «Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος-μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
β) Του άρθρου 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ, κατά τις οποίες: «Η Ένωση και τα κράτη μέλη της ενεργούν από κοινού, με πνεύμα αλληλεγγύης, εάν ένα κράτος μέλος δεχθεί τρομοκρατική επίθεση ή πληγεί από φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή. Η Ένωση κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών μέσων που θέτουν στη διάθεσή της τα κράτη μέλη, για: α) την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής στο έδαφος των κρατών μελών, την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και του άμαχου πληθυσμού από ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση, την παροχή συνδρομής σε κράτος μέλος στο έδαφός του, μετά από αίτηση των πολιτικών του αρχών, σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης, β) την παροχή συνδρομής σε κράτος μέλος στο έδαφός του μετά από αίτηση των πολιτικών του αρχών, σε περίπτωση φυσικής ή ανθρωπογενούς καταστροφής».
α) Τούτο προκύπτει κυρίως από την Γνώμη, την οποία διατύπωσε -ύστερα από σχετικό αίτημα προς τούτο- η Νομική Υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το 2016. Για την ακρίβεια, στις 12.7.2016 η Νομική Υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποφάνθηκε, με σειρά τεκμηριωμένων νομικών συλλογισμών, ότι οι κατά τ’ ανωτέρω ρήτρες παράγουν πλήρη έννομα αποτελέσματα, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ, αντιστοίχως.
β) Κατά την ίδια Γνώμη, η θέση σ’ εφαρμογή του μηχανισμού των ρητρών «Αμοιβαίας Άμυνας» και «Αλληλεγγύης» μπορεί να οδηγήσει στην εφαρμογή σειράς μέτρων, ιδίως δε διπλωματικών, διοικητικών, τεχνικών και -κατ’ εξοχήν μάλιστα- στρατιωτικών, δια της ενεργοποίησης των κατά περίπτωση ένοπλων δυνάμεων. Πρέπει δε να επισημανθεί μ’ έμφαση, ότι η ως άνω ενεργοποίηση μέσων και ένοπλων δυνάμεων προβλέπεται ρητώς από τις διατάξεις των άρθρων 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ.
β1) Είναι άκρως ενδεικτικό, ότι στην πρόσφατη Συνθήκη του Aachen, του 2019, μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2020 -και ειδικότερα στο άρθρο 4 εδάφιο β΄ αυτής, που περιλαμβάνεται στο Κεφάλαιο 2 «Ειρήνη, Ασφάλεια και Ανάπτυξη»- θεσπίζεται ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, «συμπεριλαμβανομένης της χρήσης στρατιωτικής δύναμης», σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης στην επικράτεια ενός εκ των Μερών, υπό το πρίσμα, όπως ορίζεται επί λέξει στο πρώτο εδάφιο του ίδιου άρθρου, των υποχρεώσεων των δύο Κρατών όχι μόνο με βάση το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, αλλά και με βάση το άρθρο 42 παρ. 7 της ΣΕΕ.
β2) Μάλιστα η Καγκελάριος Α. Merkel, στις δηλώσεις της κατά την υπογραφή της Συνθήκης, ανέφερε, όσον αφορά ειδικότερα τις διατάξεις του 2ου Κεφαλαίου για την αμυντική συνεργασία Γαλλίας και Γερμανίας, ότι πρόκειται για την «συνεισφορά της Γερμανίας στην έλευση ενός Ευρωπαϊκού Στρατού».
γ) Ουσιαστικώς, η ρήτρα «Αμοιβαίας Άμυνας» -όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 42 παρ. 7 της ΣΕΕ, με την παραπομπή και στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ- συνιστά εφαρμοστέο δίκαιο και στις διμερείς διακρατικές συμφωνίες των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες, ουσιαστικώς, προλειαίνουν το έδαφος της διαμόρφωσης μιας κοινής αμυντικής πολιτικής της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
α) Τον Νοέμβριο του 2015, μετά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η Γαλλία, δια του Προέδρου της François Hollande, ζήτησε και πέτυχε την ενεργοποίηση της εφαρμογής της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας» του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ. Ας σημειωθεί, ότι η Γαλλία στηρίχθηκε, εν προκειμένω, και στο προηγούμενο της εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ από τις ΗΠΑ, κατά το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, όπως ήδη επισημάνθηκε. Τονίζεται, ότι η Γαλλική Κυβέρνηση αποφάσισε, συνειδητά, να επικαλεσθεί αποκλειστικώς την ρήτρα «Αμοιβαίας Άμυνας» του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και όχι την αντίστοιχη ρήτρα του άρθρου 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Μάλιστα, ο τότε Υπουργός Άμυνας και νυν Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Jean-Yves Le Drian, ανέφερε σε δήλωσή του ότι «η Γαλλία δεν μπορεί να κάνει τα πάντα», επικαλούμενος ευθέως, ως προς την παροχή στρατιωτικής συνδρομής των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις αυξημένες επιχειρησιακές ανάγκες για την καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Στο «κάλεσμα» αυτό ανταποκρίθηκαν πολλά Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
β) Ως τέτοιο προηγούμενο μπορεί να χαρακτηρισθεί και η αναφορά στις προμνημονευόμενες ρήτρες κατά την διάρκεια της Συνόδου των Υπουργών Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 16.6.2020, και μάλιστα ακριβώς ενόψει των κρίσιμων δεδομένων που έχει δημιουργήσει η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα, στο στοιχείο 6 των συμπερασμάτων η Σύνοδος αυτή: «Επαναλαμβάνει την σημασία της αλληλοβοήθειας ή και αλληλεγγύης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 42(7) της ΣΕΕ και του άρθρου 222 της ΣΛΕΕ. Και συμφωνεί να συνεχισθεί η προσπάθεια για μια κοινή κατανόηση του άρθρου 42(7) της ΣΕΕ καθώς και την συναγωγή των σχετικών διδαγμάτων, οικοδομώντας πολιτικές, βασισμένες σε συγκεκριμένα σενάρια κατά τους προσεχείς μήνες».
α) Το δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο βρίσκει έρεισμα και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, μέσω του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου που περιλαμβάνει τις κρίσιμες, ως προς τούτο, διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου.
α1) Και για την ακρίβεια, η ευθεία αναφορά των διατάξεων του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ συνεπάγεται και το ότι η Ελλάδα δικαιούται να θωρακίζει αμυντικώς τα Νησιά του Αιγαίου και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της παγιωμένης πλέον ερμηνείας των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Ήτοι όχι μόνον όταν υπάρχει ευθεία επίθεση εναντίον των Νησιών του Αιγαίου, αλλά και όταν υπάρχει «επικείμενη απειλή» ή, a fortiori, «απειλή χρήσης βίας». Και η σημερινή στάση της Τουρκίας, η οποία διακρίνεται για την πρωτόγνωρη προκλητικότητά της, όχι μόνο φθάνει στα όρια της «επικείμενης απειλής» αλλά και τα υπερβαίνει κατά πολύ, τουλάχιστον στον βαθμό «απειλής χρήσης βίας».
α2) Την θέση αυτή επιβεβαιώνουν, «πανηγυρικώς», και τα συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής, στο μέτρο που διαπιστώνουν ότι, υπό την τρέχουσα συγκυρία, η Τουρκία προβαίνει σε, κατά συρροήν μάλιστα, παραβιάσεις της Κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Ειδικότερα, στην παράγραφο 6 των ως άνω συμπερασμάτων αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι οι συμμετέχοντες: «Εκφράζουν την πλήρη στήριξη και αλληλεγγύη τους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, για τις επανειλημμένες παραβιάσεις κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως και για τις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας». Συνακόλουθα, η Ελλάδα δικαιούται να θωρακίζει αμυντικώς τα Νησιά του Αιγαίου τόσο με βάση το Διεθνές, όσο και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
β) Επειδή οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ παραπέμπουν ευθέως στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ως προς την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας» -συνδυαστικώς δε και συμπληρωματικώς και του μηχανισμού της ρήτρας «Αλληλεγγύης»- καθίσταται προφανές και τούτο:
β1) Λόγω του ότι η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας βρίσκεται μέσα στα όρια -ή και υπερβαίνει πλέον τα όρια- της «επικείμενης απειλής», η Ελλάδα δικαιούται, ανά πάσα στιγμή και κατά την κρίση της, να ζητήσει από τ’ αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας», σε συνδυασμό -όταν και εφόσον τούτο δικαιολογείται από τις περιστάσεις, κάτι που, βεβαίως, δεν συντρέχει στην ερευνώμενη εν προκειμένω περίπτωση- με την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ρήτρας «Αλληλεγγύης», κατά τις διατάξεις των άρθρων, αντιστοίχως, 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ.
β2) Το συμπέρασμα τούτο, στο πλαίσιο εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Δικαίου, ενισχύεται καταλυτικώς και από όλες τις δηλώσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και μεμονωμένων Ευρωπαίων Αξιωματούχων, οι οποίες αναφέρονται ευθέως στην τουρκική αυθαιρεσία εις βάρος της Ελλάδας. Ιδίως δε ενισχύονται από τα προμνημονευόμενα συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής.
Επίλογος
Η ανάλυση που προηγήθηκε μπορεί να συμπυκνωθεί στ’ ακόλουθα συμπεράσματα:
Α. Αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας Θέση είναι ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υφίσταται μια, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και των αντίστοιχων θαλάσσιων ζωνών. Ουδένα δε ζήτημα υφίσταται ως προς την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Δημιουργήθηκε την τελευταία περίοδο μια απροσδόκητη ένταση μεταξύ του Συλλόγου των Απανταχού Καρπαθίων (Σ.Α.Κ.) και ορισμένων μελών του Συλλόγου των Απανταχού Μενετιατών Καρπάθου (Σ.Α.Μ.Κ.) σχετικά με τον φετινό εορτασμό της Επανάστασης – Απελευθέρωσης της Καρπάθου.
Η παρεξήγηση προκύπτει —όπως είναι προφανές— από την τοποθέτηση του Σ.Α.Κ. να βλέπει διαχρονικά την Επανάσταση – Απελευθέρωση της Καρπάθου, ως μια δυναμικά εξελιχθείσα διαδικασία, η οποία εμπεριείχε μακρά σειρά γεγονότων, τα οποία έλαβαν χώρα σε διάφορα χωριά του νησιού μας, μετά την πρώτη ημέρα της 5ης Οκτωβρίου 1944, που αναμφισβήτητα θεωρείται ως η ημέρα έναρξης της Επανάστασης στις Μενετές. Ακολούθησαν εξαιρετικά σημαντικές κινήσεις που οδήγησαν στην Απελευθέρωση της Καρπάθου και μετέπειτα στην Ενσωμάτωση με την μητέρα Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρονται:
Η ελληνική πολιτεία επίσημα αναγνώρισε με βασιλικό διάταγμα του 1969 την 5η Οκτωβρίου ως ιστορική επέτειο για την Κάρπαθο και έκτοτε εορτάζεται επίσημα κάθε χρόνο στις Μενετές αλλά και στο Απέρι και το Φοινίκι. Εξάλλου, ο Σύλλογος των Απανταχού Μενετιατών Καρπάθου καταστατικά εορτάζει από πολλών ετών την 5η Οκτωβρίου κάθε χρόνο στον Πειραιά σε ανάμνηση της έναρξης της Επαναστάσεως στις Μενετές.
Από το έτος 2014 που ο Σ.Α.Κ. εορτάζει κατ’ έτος με λαμπρότητα την Επανάσταση – Απελευθέρωση της Καρπάθου αναφέρεται σταθερά στην «Επέτειο της Επανάστασης και Απελευθέρωσης της Καρπάθου – Οκτωβρίου 1944». Αυτό μάλιστα αναγράφεται τόσο στις προσκλήσεις όσο και στις αφίσες των εκδηλώσεων μας, χωρίς ως σήμερα να τεθεί οποιοδήποτε θέμα από κανέναν συμπατριώτη.
Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη διατύπωση σκοπό έχει το αγκάλιασμα ολάκερου του νησιού μας και μόνο και όχι βέβαια την άμεση ή έμμεση αμφισβήτηση αδιαμφισβήτητων ιστορικών γεγονότων για τα οποία περηφανεύεται η Κάρπαθος.
Ωστόσο και παρά τα ως άνω εκτεθέντα, σε ένδειξη καλής θέλησης και για να σφυρηλατηθεί έτι περαιτέρω η ομοψυχία των Καρπαθίων, η αφίσα και η πρόσκληση τροποποιούνται αναλόγως (επισυνάπτονται).
Σας καλούμε λοιπόν να τιμήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι και ισχυροί στις 19 Νοεμβρίου 2023 τη μνήμη και τους αγώνες των προγόνων μας, που με τις ενέργειές τους μας χάρισαν το ύψιστο αγαθό, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Σημείωση: Παρατίθενται οι αφίσες των προηγούμενων ετών.









Αγαπητοί μας συμπατριώτες και φίλοι της Καρπάθου,
Η παρουσία σας στον Παγκαρπαθιακό Εορτασμό της 79ης Επετείου Επανάστασης και Απελευθέρωσης της Καρπάθου Οκτωβρίου 1944 θα αποτελέσει για τον Σύλλογό μας μεγάλη χαρά και τιμή!

ΠΑΓΚΑΡΠΑΘΙΑΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ 79ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της ΚΑΡΠΑΘΟΥ
Οκτωβρίου 1944
Αθήνα, Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023
Μέγαρο Παλαιάς Βουλής


ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1895 Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 1980
Κολοκοτρώνη 80, Πειραιάς, 18535
Τηλ.: 210 4124564
Φαξ.: 210 4119798
syllogoskarpathion@gmail.com
